«Εκλογικός κύκλος και η απαξίωση της νέας γενιάς»

 

Αυτή τη περίοδο αρκετοί δημοσιογράφοι και πολιτικάντηδες χαρακτηρίζουν τις εκλογές ως «πανηγύρι της Δημοκρατίας», συνεχίζοντας την αντιαισθητική μεταπολιτευτική θεώρηση της πολιτικής. Όσον αφορά το χαρακτηρισμό πανηγύρι θα συμφωνούσαμε απόλυτα, όσον όμως αφορά τον όρο Δημοκρατία, είναι αλήθεια πως αυτό που λαμβάνει χώρα αυτή τη περίοδο απέχει μακράν από οτιδήποτε δημοκρατικό. Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε αρκετές αναφορές για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές στη χώρα, τον ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων από το υστέρημα των φορολογουμένων, τη διαφθορά, την απαξίωση που δέχονται νέες κινήσεις ή άνθρωποι που εκφράζουν μια διαφορετική προσέγγιση της ελληνικής πραγματικότητας. Όμως η σχέση της νέας γενιάς με τις εκλογές (ή τον εκλογικό κύκλο) προσφέρεται για πιο σοβαρά συμπεράσματα για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.

Μετά από πέντε σχεδόν χρόνια κρίσης, εθνικής κατάθλιψης, ανεργίας, ανέχειας και αδιεξόδων, οι Έλληνες πολίτες καλούνται να ψηφίσουν και να επιλέξουν τους αντιπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στη τοπική αυτοδιοίκηση. Όσον αφορά τις Ευρωεκλογές δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τις εθνικές εκλογές. Τα κομματικά επιτελεία εξαπολύουν παρωτιδικές ατζέντες (το πολύ δέκα θέσεων) και τα κομματικά στελέχη κατακλύζουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες αναπαράγοντας τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα. Από την άλλη πλευρά στο επίπεδο της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες. Η κρίση και η αποτυχία του πολιτικού προσωπικού της χώρας εξάλειψε σε μεγάλο βαθμό τις «χρισματικές» υποψηφιότητες, φέρνοντας στο προσκήνιο όλο και περισσότερες «ανεξάρτητες» πρωτοβουλίες, ακομμάτιστες, με νέες ιδέες κλπ. Στη πραγματικότητα όμως είναι ότι πιο παλιό διαθέτει η ελληνική κοινωνία.

Απέναντι σε όλη αυτή τη «πολιτική» αποσύνθεση του προηγούμενου συστήματος στέκονται οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι της χώρας με το ρόλο του παρατηρητή. Απόφοιτοι ιδιωτικών ή δημόσιων σχολείων, απόφοιτοι ιδιωτικών ή δημόσιων πανεπιστημίων, ελεύθεροι επαγγελματίες, άνεργοι, θεωρούν σε έναν μεγάλο βαθμό πως ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές δεν έχουν καμία σχέση με την αισθητική τους, με τα προβλήματα τους και πάνω απ’ όλα με τα όνειρα τους και τις επιδιώξεις τους. Αποκλεισμένοι σε μεγάλο βαθμό από οποιαδήποτε επαγγελματική, κοινωνική ή πολιτική δημιουργία βρίσκονται εγκλωβισμένοι στον χώρο των social media, όπου οι εκλογές έχουν γίνει αντικείμενο απαξίωσης ή και χλευασμού.

Η αλήθεια είναι ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν  δίκιο να αισθάνονται όλο αυτό τον εκλογικό κύκλο ως τον πλέον αντιαισθητικό, μιας και για ακόμα μια φορά η μικροπολιτική δίνει και παίρνει και παραπέμπει σε προηγούμενες δεκαετίες. Είναι επίσης αλήθεια ότι τα προβλήματα τα οποία βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο δεν πρόκειται να λυθούν μέσα από αυτόν τον εκλογικό κύκλο. Δεν υπάρχουν διλήμματα, γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα. Δεν υπάρχει ελπίδα, γιατί δεν υπάρχει σχέδιο. Η αλλαγή δεν έρχεται από τη κάλπη. Η αλλαγή έρχεται από τον κάθε έναν ξεχωριστά. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι οι οποίοι γαλουχήθηκαν μέσα από τους «γεωγραφικούς» διαχωρισμούς της Μεταπολίτευσης, μέσα από τις εισαγόμενες πολιτικές ιδεολογίες και μέσα από τον αυτοπροσδιορισμό της «ταμπελοποίησης», δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν τι σημαίνει να υπάρχει κενό στα όνειρα σου και να παγιδεύεσαι σε δεκάδες «αν». Οπότε η απαξίωση ίσως να είναι το λιγότερο που σας αξίζει.

 

Ο Νίκος Νικήτογλου είναι Διεθνολόγος, απόφοιτος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και του μεταπτυχιακού προγράμματος Διεθνών Σχέσεων του Brunel University of London.

 

* Το σκίτσο είναι μια από τις εξαιρετικές δημιουργίες του ιστότοπου  http://www.skitso.biz/